روزنامه اصفهان زیبا
زمان انتشار: پنجشنبه ۲۴ مردادماه ۱۳۹۲
روزنامه اصفهان زیبا، شماره ۱۸۸۷، صفحه هنر و ادبیات، صفحه هنر و ادبیات،pdfمطلب
گفت و گو با یک تصویرگر و مدرس دانشگاه:
این فرم طراحی خیلی به روحیات خودم نزدیک است
کاراکترهای زنانه‌ای که می‌شناسیمشان و خیلی هم دیده‌ایم‌شان، حالا موضوع مجموعه تصویرسازی‌های جدید آسیه ضرابی شده‌اند؛ فیگورهای آشنای زنان قدیم، زنان قصه‌ها که البته هنوز هم می‌توانید نمونه‌هایشان را در کوچه پس کوچه‌های محله‌های قدیم شهر ببینید. ضرابی در مجموعه «خاله خان باجیها» کاراکترهایی خلق کرده که هر کدام داستانی دارند. خودش می‌گوید داستان ایده اصلی مجموعه به زمانی برمی‌گردد که به عنوان دانشجوی آزاد در کلاس‌های تصویرسازی شرکت کرده و استاد خواسته بوده داستان خاله سوسکه را تصویرسازی کنند. او هم دو کاراکتر طراحی کرده اما دیگر نتوانسته در کلاس شرکت کند برای همین فضاسازی را تمرین نکرده و حالا برای کاراکترهای مجموعه فعلی‌اش هم خیلی فضاسازی نکرده است.
ضرابی درباره این مجموعه کارش می‌گوید: «قصد داشتم نمایشگاه بگذارم. تصمیم گرفتم کاراکترهایی که برای المان‌های سال‌ها کار کرده بودم را بیاورم. بعد خواستم نمایشگاهی با موضوع زن بگذارم و کارهای دو، سه سال پیشم را در نمایشگاه بگذارم. اما با مسئول گالری صحبت کردم و در آخر تصمیم بر این شد که به سراغ آن طرح‌های خاله سوسکه بروم».
این شروع ماجرای نمایشگاه ضرابی است. او اتودهای قدیمی را بازیابی و اصلاح می‌کند و یک سری طرح‌های جدید می‌زند. فرم‌ها را به هم نزدیک می‌کند و می‌رسد به ده اثر که 9 تا مربعی و یکی مستطیلی هستند. خودش تاکید می‌کند: «فرم تصویرسازی‌های من این طوری نبود مثلاً این که خطوط به هم مرتبط باشند».
ضرابی در پاسخ به این که آیا این فیگورها را به طور زنده از روی فیگور زن‌هایی که دیده زده یا ذهنی کار کرده گغت: «خیلی ذهنی‌اند. من خیلی کم کار می‌بینم شاید چون می‌ترسم که ایده بگیرم. برای بیشتر ذهنی کار می‌کنم».
آثار از طرح‌هایی با ماژیک و لاک غلط گیر روی مقوای کرافت خلق شده‌اند با بک‌گراندهایی که روی کار کلاژ شده‌اند. ضرابی تاکید می‌کند: «به سادگی گرایش عجیبی دارم. چه در فرم و چه در رنگ. رنگ تخت را خیلی بیشتر از سایه روشن دوست دارم. به مقوای کرافت هم علاقه خاصی داشتم. خیلی هم روی مقوای کرافت با ماژیک کار کرده‌بودم. اینجا هم چون خیلی فرم بر نقش غلبه داشت در کارهایم. نمی‌خواستم رنگ وارد کار کنم. اول هم سفید در کارهایم نبود می‌خواستم فقط سیاه روی کرافت کار کنم بعد دیدم فضا خیلی گرفته شده. سفید را آوردم و دو تا کار را کنار هم قرار دادم. بازخورد مخاطبان خیلی در مورد سفید بهتر بود».
این فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد گرافیک از دانشگاه شاهد تهران، درباره موضوع کارش گفت: «زنان من خیلی زنان امروزی‌ای نیستند و خب حالت مقوای کرافت به فضای قدیمی کارم می‌خورد. چسب کاغذی را هم که به عنوان کلاژ آورده‌امم خیلی تصادفی به آن رسیدم. خیلی کارهای وصله پینه‌ای با چسب کاغذی می‌کردم البته به این شکل و شمایل نبودند. عناصر فضایی‌ام ساده‌اند. شاید اگر بخواهم مجموعه دومی کار کنم، روی فضاسازی وقت بیشتری بگذارم. دوست دارم که زنان امروزی‌تر را کار کنم. این فرم طراحی خیلی به روحیات خودم نزدیک است».
