سه شنبه هفتم خرداد ۱۳۹۲ 1:8

اصفهان زیبا- نمایشگاه نوستالژیا اصفان

روزنامه اصفهان زیبا
زمان انتشار: یکشنبه ۵ خرداد ۱۳۹۲
  روزنامه اصفهان زیبا، شماره ۱۸۱۹، صفحه هنر و ادبیات، صفحه ۸، شماره ۱۰۷، pdfمطلب

       یک جمعه پرافتتاحیه برای علاقمندان هنرهای تجسمی
بازتاب خاطرات چند نسل از دوچرخه، اسب و سر در قیصریه، در یک نمایشگاه

 


جمعه این هفته، برای دوستداران هنرهای تجسمی، روز پرافتتاحیه‌ای بود. گالری آپادانا (خیابان آپادانای دوم، کوچه پتوی پرنس) افتتاحیه نمایشگاه جدیدش را برگزار کرد؛ یک نمایشگاه گروهی عکس که میزبان مجموعه‌ای از عکس‌های حامد تابعین، آرش حمیدی، محمد میرعلایی و احسان کمالی بود و تا چهارشنبه این هفته ادامه دارد. گالری مهرگان (خیابان باغ دریاچه، کوچه مهرگان) نمایشگاه چیدمان به روایت قلم را افتتاح کرد. نمایش مجموعه کارهای مرجان مشتاقیان و افسانه رستمی تا چهارشنبه این هفته ادامه دارد. گالری آرته میزبان مجموعه‌ای از عکس‌های یک عکاس کرمانی بود و گالری اتاق آبی (خیابان مشتاق اول، کوچه روشن) با کارهای جدیدی از پری زنگنه، تصویرگر و نقاش، هفته کاری‌اش را آغاز کرد.

از نقاشی‌های رنگی تا میکس مدیاهای بی‌رنگ
پری زنگنه که او را بیشتر با نقاشی‌های پر رنگ و فرمش می‌شناختیم این بار از مجموعه کارهای پیشینش فاصله گرفته و مجموعه‌ای متفاوت را با تکنیک ریلیف پرینت ارائه کرده بود؛ مجموعه 16 اثر که تعدادی، سفید و تعدادی رنگی بودند.

چیدمان نمایشگاه با دو تابلوی دوچرخه و اسب آغاز می‌شود. که در اولی فضای مثبت و بی‌رنگی توجه مخاطب را جلب می‌کند و در دومی فضای منفی و رنگ‌ها. سه تابلوی بعدی، دومین زیرمجموعه این نمایشگاه هستند. سه اثر با موضوع سردر قیصریه و حرکت رفت و برگشتی اسب‌ها که بازی با فضاهای مثبت و منفی و رنگ‌ها، از هم متمایزشان کرده است. این روال بازی با فضاهای منفی و مثبت و رنگ‌ها در باقی زیرمجموعه‌های مجموعه «نوستالژیا اصفان» هم ادامه پیدا می‌کند و به یک تابلو که نقطه پایان است، ختم می‌شود.

تصویرگر، سعی کرده با کمترین دخالت قلم، نوستالژی‌های زادگاهش را ترسیم کند؛ به خاطره‌هایش رجوع و المان‌های دوچرخه، اسب، حوض، سردر قیصریه، میدان نقش جهان، پدر و مادر را انتخاب کرده است تا آئینه‌ای باشند برای بازتاب خاطرات نه فقط او، که نسل او و نسل پدران او حتی.

احمد مطیع، مدرس دانشگاه و مینیاتوریست پس از بازدید از نمایشگاه نوستالژیا اصفان گفت: «با توجه به سابقه هنری درخشان خانم زنگنه می‌توان گفت ایشان یکی از بانبوغ‌ترین نقاشان ایده‌گرا و دارای خالص‌ترین قلم هستند که با توجه به نوع و سبک کار، در قله رفیعی از خلاقیت و بی‌آلایشی رنگ قرار دارند. این هنرمند گرانقدر در ارائه مسایل درونی و رابطه خود و جامعه بسیار موفق بوده و دارای شیوه منحصر به فردی از قلم و رنگ است که می‌توان گفت احتیاج به امضای اثر ندارد».

نمایش رویاهای خیس روی حجم‌های سپید
مجموعه آثار این نمایشگاه را می‌توان به دو صورت دید؛ اول، به ترتیب چیدمان فعلی شامل هفت زیر مجموعه که هر کدام شامل یک، دو یا سه اثر با یک موضوع بودند. دوم، خلاف ترتیب چیدمانی و به صورت دو زیرمجموعه آثار بی‌رنگ و آثار رنگی. و خب به نظر برخی از بازدیدکنندگان از جمله عباس محمدی، نقاش و مدرس دانشگاه، چیدمان فعلی انقطاع‌های زیادی دارد و بهتر بود کارهای بی‌رنگ در کنار هم ارائه می‌شدند تا از اتفاقی که حالا به صورت آرامش در اثر اول، هیجان در اثر دوم، آرامش در اثر سوم، هیجان در اثر چهارم و ... برای مخاطب رخ می‌دهد، جلوگیری می‌شد. احسان تحویلیان، عکاس، هم وجود آثار رنگی را نوعی تکرار دانست و تاکید کرد که بهتر بود فقط آثار بی‌رنگ در مجموعه ارائه شوند.

از طرف دیگر، برخی مخاطبان از وجود رنگ در کارها راضی بودند و تاکید می‌کردند که روایت از اصفهان، لاجرم به رنگ می‌رسد.
وحید شریفی، طراح و کاریکاتوریست، در یادداشتی برای نمایشگاه نوستالژیا اصفهان نوشت: «نگاه خاص خانم پری زنگنه، حاصل مطالعات بسیار و تفکر عمیق و پیچیده ایشان است که هنگام خلق اثر با صداقت و پاکی و البته سادگی کودکانه می آمیزد. گویا چون که سرو کارش با کودک درون مخاطب می‌افتد پس زبان کودکی می‌گشاید و سهل ممتنع گرته می‌ریزد».

او ادامه داد: «آثار نمایشگاه نوستالژیا اصفان به صورت دوتایی، یکی سفید و یکی رنگی هستند که با تکنیک چاپ لینو و آبرنگ اجرا شده‌اند.این آثار در مرحله بیرنگی کمال خود را دارند و می‌گویند هرآنچه را که باید، م‌ توان گفت نیمه سفید آثار را به مراتب بیش از همزادهای رنگی‌شان دوست می‌دارم. سفیدی کارها این اجازه را می‌دهند که رویاهای خیس از پس خیالات رنگین بلغزند و وارد تابلوها شوند و هر تابلو را به نوستالژی‌های منحصر به فرد تبدیل کنند».

شریفی درباره حضور رنگ‌ها در نمایشگاه اخیر پری زنگنه هم نوشته است: «شاید زمانی که ایشان دست به رنگ برده‌اند ترس گنگی از مخاطبان نامعلومی داشته‌اند که توقع فضاهای پر رنگ و آب آثار گذشته را از ایشان داشته‌اند. به هر رو آثار سفید این مجموعه پیاله‌های می بیرنگی را می‌مانند که هوش‌ربا و شگفت‌انگیز و لذت بخش‌اند و گویی انسان را میان این جهان و عالمی دیگر به سعی وا‌می‌دارند».

نویسنده: نفیسه حاجاتی
عنوان متن تبلیغات
© نون‌ح‌‌‌