روزنامه اصفهان زیبا
زمان انتشار: سه شنبه 17 اسفند ماه 1389
آدرس: روزنامه اصفهان زیبا (+)، شماره 1214، ویژه نامه صحنه
زبان هنر؛ بهترین وسیله برای انتقال پیامهای انسانی است
هفتهی گذشته، اصفهان روزهای شلوغ و پررویدادی را پشت سر گذاشت. یکی از جالبترین این رویدادها، جشنوارهی فیلم کوتاه حسنات بود که از 10 تا 14 اسفندماه در مجتمع فرشچیان برگزار شد. این جشنواره فرصتی بود برای دوستداران فیلم کوتاه تا در کارگاههای آموزشی که با حضور مینو فرشچی، خسرو سینایی، محمد عابدی و جمشید ارجمند برگزار شدند، شرکت کنند، فیلمهایشان را به نمایش بگذارند و هر روز چندین فیلم کوتاه که حاصل تلاش فیلمسازانی از سراسر ایران بودند را ببینند.
مراسم اختتامیهی جشنواره فیلم کوتاه حسنات شنبه شب با حضور جمع زیادی از هنرمندان و اصحاب فرهنگ و رسانه در مجتمع فرشچیان برگزار شد. حسین ملایی، دبیر جشنواره در ابتدای مراسم گفت:« در شرایط کنونی، بهترین وسیلهای که میتوان پیامهای انسانی را به بهترین شکل به مردم منتقل کرد، زبان هنر است. تاثیری که این ابزار بر مردم دارد، با هیچ وسیلهی فرهنگی دیگری قابل مقایسه نیست.»
زاون قوکاسیان، جانشین دبیر جشنواره، که در میان فیلمسازان جوان به «عمو زاون» مشهور است به روی صحنه آمد و با تشویق زیاد حضار رو به رو شد تا جایی که جمشید ارجمند، بنیانگذار مجمع منتقدان فیلم و از پیشکسوتان این عرصه نیز چندین دقیقه ایستاده این منتقد و فیلمساز اصفهانی را تشویق نمود. قوکاسیان دربارهی روند کار جشنواره گفت:« از ابتدا 800 فیلم به دبیرخانه جشنواره رسید که این رقم برای اولین دوره برگزاری یک جشنواره، بسیار قابل توجه است.» او سپس با اشاره به مراسم بزرگداشت عباس گنجوی، پیشکسوت تدوین ایران گفت:« دیشب یکی از به یادماندنیترین شبهای زندگیام بود چون توانستم برای یکی از اولین استادانم مراسم بزرگداشت برگزار کنم.»
در ادامهی مراسم، سیدیننیا، رئیس حوزه هنری اصفهان، هم به سخنرانی پرداختند و بعد از خوانده شدن بیانیهی هیئت داوران توسط مینو فرشچی، اسامی برگزیدگان جشنواره اعلام شد. بهترین فیلم مستند، به خاطر نگاهی همه سویه به موضوع جنگ و عواقب آن به ویژه در زندگی مرز نشینان به فیلم «مدار صفر درجه» به کارگردانی «محمود رحمانی»، تقدیم شد. این کارگردان جایزهاش را به خانم دوستش، مهدی کرمی، تقدیم کرد. مهدی کرمی طی حادثهای تاسفبار در صحنهی فیلمبرداری یک فیلم، هر دو دستش را از دست داده است.
در پایان نیز از چهار گرافیست برای طراحی پوستر و عباس طالبی، فیلم سازی که تاکنون 250 اثر با موضوع خیرین در کارنامهاش دارد، تقدیر شد.
فیلمنامه نویسان جوان ازمشکلات خودشان بگویند
بعد از پایان مراسم اختتامیهی این جشنواره به سراغ مینو فرشچی رفتم تا از او دربارهی تجربهی اولین جشنوارهی فیلم کوتاه حسنات سوال کنم.
فرشچی: واقعاً میتوانم بگویم نسبت به خیلی از جشنوارههای معتبر و پرسابقه، درصد فیلمهای خوب زیادتر بود. من فیلمهای بهتر و با ایرادهای کمتری در این جشنواره دیدم و فیلمهایی که انتخاب شدند، بدون نقص بودند و فیلمهای بدون نقص زیادی هم بودند که جایزه نگرفتند.
شما در این چند روز، فیلمهای زیادی دیدید و فیلمنامه نویسان جوان زیادی هم حتماً دربارهی فیلمنامه نویسی با شما صحبت کردهاند. نظرتان دربارهی فیلمنامهی فیلمهای شرکت کننده در این جشنواره و دغدغههای ذهنی فیلمنامهنویسان جوان، چیست؟
فرشچی: من دلم میخواهد نسل جوان، بیشتر روی مشکلات خودشان کار کنند. وقتی مشکلات خودشان را بیان کنند قطعاً برای متولیان ادره مملکت هم راهنمایی خوبی است. ومیتواند برای متولیان آموزش و پرورش و آموزش عالی و برنامه ریزان جامعه یک دستورالعمل باشد تا بفهمند نقاط ضعف و قوتشان چه بوده و بهتر است که اینها را از زبان خود جوانان و در قالب فیلمنامه بشنوند.
در فیلمهای جشنواره، چیزی بود که شما را تحت تاثیر قرار دهد؛ مثلاً ایدهی نو یا پرداخت تازه؟!
فرشچی: ببینید، من فیلمهای برگزیده این جشنواره را قبلاً حداقل در یک جشنوارهی دیگر هم دیده بودم. اما فیلمهای مربوط به جنگ هنوز، هنوز و هنوز هم مرا تحت تاثیر قرار میدهند و از دیدنشان متاثر میشوم. و البته قصههای مربوط به کودکان هم همینطور.
در کل، به نظرتان اولین دوره جشنواره فیلم حسنات چگونه بود؟
فرشچی:بسیار خوب. من اول فقط به خاطر علاقهام به اصفهان، داوری این جشنواره را قبول کردم. و بعد دیدم چه فیلمهای خوبی در جشنواره شرکت کردهاند. هم در زمینه مستند و هم در زمینه داستانی واقعاً سطح کیفی فیلمها بالا بود.
جرقههای احسان و نیکوکاری
سهیلا نادری، کارگردان فیلم «پای پرواز» از شهرکرد یکی از برگزیدگان جشنواره بود که جایزهاش را به دوست مرحومش؛ سولماز علیپور، که فیلم را بر اساس طرحی از او ساخته بودند، تقدیم کرد. این کارگردان جوان دربارهی تجربهی شرکت در این جشنواره گفت:« من همهی فیلمهای جشنواره را دیدم. فیلمها خیلی خوب و تاثیرگذار بودند. فکر میکنم اگر نمایش این قبیل فیلمها زیاد بشه، ناخودآگاه حس انسان دوستی و احسان در جامعه بالا میرود. به نظرم فیلمها میتوانند تاثیر نهانی و عمیقی روی آدمها بگذارد. کارگاههای برگزار شده هم برای کسانی مثل من که نمیتوانستند برای استفاده از تجارب چنین اساتیدی به تهران بروند، خیلی فرصت خوبی بود و در همین زمان کم گرههای زیادی را در ذهنم باز کرد.»
این برگزیده جشنواره همچینین اضافه کرد:« بعد از جشنواره جرقههای کمک بیشتر در خیلی از ما، ایجاد شد. یاد گرفتیم خیلی کارها را صرفاً برای شادی اطرافیانمان و نیازمندان انجام بدهیم.»
