سفرها و روایت‌ها| سخن دبیر
مجله گردشگر، ضمیمه روزنامه اصفهان زیبا، دوره دوم، شماره دوم، هفته دوم بهمن ماه، pdf
سفرها و روایت‌ها
مزه سفر؛ کمی مزه بهتر از بی‌مزه!
بیست و پنج دلار کمترین قیمت غذاهایش بود. پشت ویترین ایستاده بودم و فکر می‌کردم که دلم نمی‌آید این همه پول برای یک تکه مرغ و یک کف دست سیب زمینی سرخ کرده بدهم آن هم در فرودگاه یک کشور عربی! نگاه کردم به آدم‌ها که خیلی آرام و راحت نشسته بودند روی نیمکت‌های رستوران، مشغول غذا خوردن. انگار خیلی طبیعی است که غذاهای تنها غذاخوری یک فرودگاه عربی این همه گران باشد. مسافرها البته بیشتر عرب و البته اروپایی بودند و خب فکر کردم به پول آنها، خیلی هم نباید عجیب باشد. چاره‌ای نبود. از قبل هیچ پیش‌بینی‌ای برای زمان طولانی بین دو پرواز نکرده بودم و یک غذای نیمه گرم می‌توانست بهترین درمان بی‌حالی و کسالت ناشی از صبح زود بیدار شدن و صبحانه نخوردن و هوای سرد فرودگاه باشد. هر چند که به اندازه یک سفر کوتاه داخلی، برایم خرج برمی‌داشت.
با اکراه 25 دلار را به فروشنده دادم و با یک جور بی‌میلی در عین اشتیاق ناشی از گرسنگی، سینی مرغ و سیب‌زمینی و کوکاکولا را برداشتم رفتم طرف نزدیک‌ترین میزی که خالی مانده بود. داشتم آرام راه می‌رفتم و تکه مرغ را با تردید برانداز می‌کردم که سینی سبز نزدیک شد. سینی قرمزِ من دو قدم با میز خالی فاصله داشت و سینی سبز نزدیک به یک قدم. نگاهم از سینی سبز و کفش کانورس قرمز رسید روی صورت دختر که لبخند زده بود. همانجا دو قدم مانده به میز، ایستادم. داشتم ارزیابی می‌کردم که الان، منِ بی‌رمقِ خسته چه کنم با این رستوران شلوغ و دختر که پیروزمندانه لبخند می‌زند و به زودی میز مورد نظرم را فتح خواهد کرد؟!
لبخند نزدم. نگاه کردم به دختر و بعد چشم گرداندم ببینم میز خالی دیگری هست؟ دختر، سینی را روی میز نگذاشت. یک قدم رفت عقب. همان‌طور آرام با لبخند محو، گفت:«sorry, I find another place» زیاد طول نکشید که مهربانی دختر را آنالیز کنم و از این که سخاوتمندانه تصمیم گرفته جای دیگری پیدا کند و تازه از من عذرخواهی هم کرده، خوشم بیاید. لبخند زدم و گفتم اگر از نظر او هم ایرادی ندارد، می‌توانیم هر دو اینجا پشت این میز که به اندازه کافی بزرگ هم هست، بنشینیم.
«تاووشا» ویتنامی بود. حسابی بگو و بخند و به معنای واقعی کلمه، عشق سفر! راستش را بخواهید، 5 دقیقه هم طول نکشید که حواسم از گرسنگی و تکه مرغ بی‌مزه و سیب‌زمینی یخ کرده پرت شود و سرخوش و لبخندبه‌لب گرم صحبت با دختر ویتنامی شوم.
یک سال از من کوچکتر بود و ساکن نیویورک. دختری که توانسته بود با نصف پولی که من در سفر اخیرم برای دو وعده غذای روزانه و کیک و قهوه عصرانه در کافه‌های شهر خرج کرده بودم، به سه کشور سفر کند. برایم تعریف کرد که وقتی دانشجوی تمام وقت مقطع کارشناسی روزنامه‌نگاری چندرسانه‌ای در لندن بوده، دلش می‌خواسته سفر کند اما پولی نداشته و همین‌جا اولین جرقه زده شده؛ این که تصمیم می‌گیرد به جای این که به خاطر بی‌پولی سفر نرود، هوشمندانه خرج کند.
در اولین تعطیلات طولانی، او چند روز به بروکسل در بلژیک و بعد با قطار به کلگن آلمان می‌رود تا از حراجی‌های کریسمس استفاده کند. بعد به بلژیک برمی‌گردد و یک روز بعد هم باز به سر درس و کلاسش درلندن. در سفر بعدی، تاووشا تصمیم می‌گیرد با گروهی از دوستانش به موراکو بروند، جایی که او از گروه جدا می‌شود تا به آندلس پرواز کند و در اسپانیا با خانواده هم‌کلاسی‌اش تعطیلات را بگذراند. نکته‌ای که او از آن زمان کشف می‌کند، همین است؛ این که سفر به چند مقصد خیلی ارزان‌تر از این است که جداگانه به این مقاصد سفر کنی.
بطری آب معدنی‌اش را برداشت، لاجرعه سرکشید و گفت: «این کشفم درست عین یه لامپ بود که اینجا توی مغزم روشن شد و پام رفت روی گاز! با 200 تا سرعت توی جاده‌های سفر حرکت کردم. از لندن به هند و پاریس و نیویورک رفتم. ساکن نیویورک شدم و از اون جا سفرهای دایره‌وارمو از و به نیویورک شروع کردم. مثلاً از نیویورک به میامی و سنت توماس رفتم و برگشتم. بعد ژوهانسبورگ و لندن و استکهلم رو دیدم. یک بار هم لس‌آنجلس و سنگاپور و تایلند رو توی برنامه‌ام گُنجوندم. حالا اینجام و توی ماه مارچ هم قراره برم ترینیداد و مکزیک و میامی».
آخرین تکه سیب‌زمینی را در سس تند غلتاندم. گفتم: «تو خیلی سریع مسافرت می‌کنی و خیلی کم توی هر شهر می‌مونی. من این طوری دوست ندارم. دلم می‌خواد توی هر شهری به اندازه‌ای که فکر می‌کنم لازمه بمونم. مهم نیست که هزار و سیصد تا شهرو ندیده باشم. مهم اینه که همون 30 تا رو خوب دیده باشم».
آخرین لقمه همبرگر را همان‌طور با لذت انگار که پلو قورمه‌سبزی جاافتاده‌ای را جلویش گذاشته باشند، آرام قورت داد و گفت: «می‌دونی، برای من مزه‌مزه کردن خیلی مهمتره. ترجیح می‌دم یه کم از مزه یه شهرو بچشم تا این که اصلاً مزه‌ش زیر دندونم نره. من به همون مزه‌های کم قانعم!»
کوله پشتی قرمز بزرگش را روی صندلی جا‌به‌جا کرد و با صدای آرام‌تر انگار که بخواهد راز مهمی را برایم بگوید، ادامه داد: «ببین من 30 ساعت استکهلم بودم. خب البته این خیلی بهتر از 24 ساعته! اصلاً قصد نداشتم که وانمود کنم متخصص گردش در استکهلمم فقط هدفم این بود که جاهایی رو که از قبل برای دیدنشون نقشه کشیده بودم و درباره‌شون اطلاع داشتم، ببینم. می‌دونستم که نمی‌تونم همه کارهایی که می‌خوام رو انجام بدم ولی به هر حال می‌تونستم از بودن در اون شهر به همون اندازه لذت ببرم. برای من دیدن کمی از استکهلم ارزشمندتر از این بود که اصلاً نبینمش. برای همینه که عاشق راهنماهای 36 ساعتی نیویورک تایمز و برنامه‌های آنتونی بوردن هستم. فرمت این برنامه‌ها خیلی به این واقعیت نزدیکه که همه آدما نمی‌تونن وقت زیادی برای دیدن همه جا بگذارن. پس چه بهتر که بر مبنای همون چیزی که داریم رفتار کنیم».
سینی قرمز و سینی سبز خالی شده بودند من از ایران و تاووشا از ویتنام، سرخوش از یک غذای یخ همراه با یک بحث داغ ترجیح دادیم صحبتمان را بیرون از رستوران ادامه بدهیم. جایی که بتوانیم دو، سه ساعت وقت باقی مانده تا پرواز را با بحث در مورد مزه سفر و تجربیاتمان سر کنیم.
Gardeshgar
Travel journal| Vol: 2| Issue: 2| the third week of February
Gardeshgar (Tourist) is a semi monthly journal, belonging to Isfahan-e ziba newspaper and dedicated to travel. Gardeshgar is published 2 times a month; one in first and one in second half of each month.
Address: Second Floor, Isfahan metropolis media building, Taleghani Street, Imam Hossein Square, Isfahan, Iran
Phone: +98-313-2229512
Email: gardeshgar.isf@gmail.com
A taste of a place is better than no taste at all!
Personal Experience/ Nafise Hajati, Gardeshgar Managing Editor: 25 dollars was the lowest price in its menu. I was wonder how expensive the food of the only restaurant of this Arabic airport was. By the way, there was not any other option so I ordered a dish of chicken with fried potato and was heading to the closest table in that crowded restaurant, so as the girl who was close to that special table, too.
She arrived sooner but instead of seating there, smiled at me and said: "oh, sorry I will find another seat". We simply decided to sit there and soon after that, we started an amazing conversation about travel.
She was from Vietnam but was living in New York while I was from and live in Iran but we both were travelling girl so we had many words to share. She was traveled so much due to a powerful strategy; being smart about using the money and travel more.
She said: "I was a full-time grad student living in London with a fierce urge to travel and no income, so I knew I had to be smart about using the money I had saved. During a long weekend, I went to Brussels for a few days, took the train to Cologne, Germany to check out the Christmas markets, and returned to Belgium and then a day later headed back to London. On another trip, a group of friends and I ventured to Morocco, where I left the group early and flew to Andalusia, Spain to stay with a classmate and her family before returning to school.
In my experimentation, I discovered that the cost of seeing these places together was substantially less than the cost of separate trips. And so it began". I admired her but noticed that I preferred to visit a place gradually and freely, for example for me, a week in Istanbul is preferable compared to 2 days in Istanbul, 1 day in Ankara, 1 day in Izmir and 2 days in Van! She smiled again and said: "You could argue that I am taking away from the amount of time I spend in one place, and that is certainly a valid statement, but as I mentioned I am an efficient lady.
If I know I'm going anywhere near Europe, Asia or Africa, or at least closer to them, and I will not have the opportunity to return for a long time, you better believe I'm going to take advantage. For me, even a taste of a place is better than no taste at all". Imagine that you have just 30 hours option for passing through Stockholm. Definitely it is much better than 24 hours but certainly you wish you would have much more time to visit all touristic attractions of the region. In the other hand, something that we could not ignore at all, is the reality that not everyone has the ability to slow travel or go away for an extended period of time, so we make do with what we have.
From Prince Garden to the Stone one!
Travelogue/ Mahdi Goli, Tour leader: If anyone asks me to introduce a good destination for an enjoyable travel in February and March, I would definitely advise Kerman province. We, as a tour, started our travel from Isfahan and our first destination was Mahan. Have you ever heard about a pearl in a heart of a desert?! It is Mahan.
City of Mahan is located in Kerman Province, east of Iran. Mahan is well known for the tomb of Shah Ne'emat Ollah-e-Vali, as well as Shazdeh Garden (Prince Garden). Its famous Tomb has twin minarets covered with turquoise tiles from the bottom up to the cupola. Shazdeh Garden is a historical Persian garden located near Mahan, consists of an entrance structure and gate at the lower end and a two-floor residential structure at the upper end.
The distance between these two is ornamented with water fountains that are engine by the natural incline of the land. The garden dated back to 1850 and is a fine example of Persian gardens that take advantage of suitable natural climate. Then we continue our journey to Rayen just to visit Rayen historical adobe castle. The medieval mud brick city of Rayen is similar to the Arg-e Bam city which was destroyed in an earthquake in December 2003. Rayen displays all the architectural elements of a deserted citadel.
It is extremely well preserved, despite numerous natural disasters that have destroyed similar structures nearby. Darvish Khan's Stone Garden was our third destination in Kerman province. The garden was an artistic protest that was created almost 4 decades ago by the late Darvish Khan Esfandiarpoor upon losing his treasured garden due to governmental new policies. He was a deaf and mute gardener who showed his sadness and abstract artworks by stone garden. Kerman city also has numerous attractions for us such as: Ganjali Khan Mosque, school and square, Chehelsotun mosque and grand bazaar.
But the most interesting destination of our travel was Meymand. The Kavir-e Lut (Kaluts) literally Lut Desert is close to the Afghanistan border. The 12,000 year old village consists of a number of amazing manmade caves that are still used today, located in Lut desert. The cave dwelling lines two sides of a shallow valley.
The vegetation is sparse and the horizon interrupted here and there by scattered pistachios, pomegranates or wild almonds trees. Living conditions are harsh due to the aridity of the land and to high temperatures in summers and very cold winters. After Meymand, we arrived in Shahr -e- Babak and came back to Isfahan. It was a memorable journey full of gazing and cultural experiences.
A delicious Tourism attraction; A Golden Dessert with a taste of saffron
Food travel/ we were 2 girls working as presenters of a TV show dedicated to food, culture and travel. We have traveled to different cities in order to present Iranian cuisine and traditional food in modern restaurant. We tried to show that Iran has very delicious and tasty traditional food and more of that, you can try them in modern restaurant! One of our destinations was Shiraz where we ate a delicious dessert in-gold which was known as Isfahanian dessert but Shirazi people renovated it. Don`t miss Khoresht-e Mast, Yogurt Stew, an expensive and sweet dessert, made by yogurt, lamb meet, sugar and saffron.
Kish; The perfect place for a peaceful vacation
Vahid Sharifi, cartoonist and illustrator advised us to enjoy the calmness and happiness of the Coral cost of Kish, South island of Iran. You can read his poem and note in Persian and see the photos he took in his recent travel to Kish Island.
Iran in one thousand year ago
Historical travel diary/ Mahdi Tamizi/ cartoonist and Art researcher: Abo Dolaf was an Arab traveler and poet who travel to China, Malaya, India and Iran one thousand year ago. During his travel to Iran he visited many cities such as Isfahan. You can read some parts of his travel diary I have selected for Gardeshgar journal.
Isfahan in Safavid era
Historical travel diary/ Pari Zangene/ Illustrator and translator of French to Persian: Jane Dieulafoy was a French archaeologist, explorer, novelist and journalist who traveled to Iran Together with her husband in order to do historical research and excavation. They found numerous artifacts and friezes, several of which were shipped back to France. This week I you can read a part of her travel diary which is related to Jolfa, Armenian quarter of Isfahan.
