اصفهان زیبا، ویژه‌نامه دانش و فناوری، مصاحبه با یک مخترع در نمایشگاه اختراعات

تالار نور شهر بهارستان، طی سه روز میزبان 70 گروه از مخترعین در حوزه‌های مختلف بود که برای نمایش ایده‌ها و اختراعاتشان به دعوت مجمع عالی نخبگان ایران، به اصفهان آمده بودند. در این میان، برخی از اختراعات قابل توجه‌تر بودند. بعضی‌هایشان مشابه خارجی داشتند و بیشتر جنبه‌ی صرفه‌جویی ارزی‌شان مطرح بود و برخی‌ها برای اولین بار، در ایران ساخته شده‌بودند.

آقای «مهندس شاهین تاشی» یکی از مخترعین و پژوهشگرانی بود که با چند اختراع مختلف که سه نمونه از آنها به ثبت رسیده‌اند، به نمایشگاه اختراعات کشوری آمده بود و دستگاه «عمود پرواز قائم» او با استقبال زیاد بازدیدکنندگان و مسئولان نمایشگاه مواجه شد.

از او درباره‌ی شروع کارش می‌پرسم:« از همان کودکی به اختراع و پژوهش علاقه داشتم. وقتی از دانشگاه در رشته‌ی مهندسی برق فارغ‌التحصیل شدم، در جایی کار می‌کردم و به درخواست رئیس کارگاه، کمپرسور برق با هوادهی 30 مترمکعب درست کردیم که 35 میلیون در آن‌سال‌ها صرفه جویی مالی برای شرکت به وجود آورد و مورد تشویق زیادی قرار گرفتم.

این موفقیت در شروع کار، باعث دلگرمی من شد و شروعی بود برای تحقیق‌ها و اختراعات دیگر.  بعد هم در شرکت بوته‌گداز، مشغول به کار شدم و تحقیقاتم را ادامه دادم. این ماده کربنی هم که به ثبت رسیده، یکی از اختراعاتی است که حاصل کار من در این شرکت است.»

از این مخترع و پژوهشگر می‌پرسم، آیا تحقیق و اختراع جزو وظایف شغلی‌اش بود؟ چه طور توانسته نظر مثبت مسئولان سازمان‌اش را برای حمایت از فعالیت‌ها و آزمایش‌هایش، جلب کند. و او از کار کردن‌ها مداوم و بیش از وظایف شغلی و ساعت کاری‌اش می‌گوید. از این که سازمان‌ها بالاخره به صرفه‌ی مالی فکر می‌کنند و اگر حس کنند کاری ارزش دارد و احتمال بازگشت سرمایه و البته به دست آمدن سود از آنها، زیاد است، می‌پذیرند.

البته این را هم اضافه می‌کند که :« باید سازمان‌ها برای پژوهش، هزینه کنند. حتماً نباید 100 درصد هزینه‌ها برگشت داشته باشد و طرح کاملاً موفق عمل کند. ممکن است من هزینه کنم و 2 پله طرح را جلو ببرم. نفری بعدی می‌آید و دو پله‌ی دیگر جلو می‌برد و بالاخره کار به نتیجه می‌رسد.»

به پسر نوجوانش که در طول مصاحبه کنار پدر نشسته و به دقت گوش می‌دهد،  اشاره می‌کنم و می‌پرسم:«برای تقویت این روحیه‌ی پژوهش در پسرتان چه کرده‌اید؟» از موفقیت‌های پسر نوجوانش می‌گوید و توصیه می‌کند که جوان‌ها وقتشان را تلف نکنندو تاکید می‌کند که:«من به سراغ کارهایی که در توانم نیست، نمی‌روم. وقتم را به خاطر چیزهای دیگر تلف نمی‌کنم. در آن مباحثی که استعداد و توانایی دارم کار می‌کنم و در این جهت سعی می‌کنم حرف اول را بزنم.»