روزنامه اصفهان زیبا
زمان انتشار: یکشنبه 24 مهرماه ۱۳۹۰
 روزنامه اصفهان زیبا، شماره 1379، صفحه هنر و ادبیات، صفحه ۷، شماره 39،pdfمطلب

گفت و گو با مارال قشقایی در حاشیه‌ی چیدمان بی‌سبب شادمانی در خانه نقش

دانی از چه رو جهان این گونه است؟

میهمانی رنگ، نور، صدا و فرم‌های معلق در فضا

 

 باید آنقدر خوب باشد که تو دلت بخواهد درباره‌اش حرف بزنی، درباره‌اش بنویسی. اگر کتاب است، یک پست وبلاگ است یا حتی یک نمایشگاه، فرقی نمی‌کند باید چیزی را در تو بیدار کند، برانگیزد و تو را مجبور کند که از تجربه‌ات با دیگران حرف بزنی؛ از تجربه‌ی خواندن یک کتاب خوب، تماشای یک فیلم متفاوت و یا شاید شرکت در یک اجرا یا حضور در یک چیدمان دوست داشتنی. 

یکی از رویدادهای قابل توجه هفته‌ی گذشته در اصفهان، چیدمان «بی‌سبب شادمانی» بود که از جمعه تا چهارشنبه در «خانه نقش»، یکی از هفت گالری فعال شهر، اجرا شد. از در نگارخانه‌ که وارد می‌شدی، از حیاط و حوض آبی‌رنگش که می‌گذشتی و وارد فضای خانه می‌شدی، نور، رنگ، موسیقی و فرم‌های معلق در فضا، تو را فرا می‌گرفتند. می‌توانستی گوشه‌ای یا حتی جایی درست وسط این فضای کوچک پر از رنگ و نور و صدا بنشینی و مدتی در آرامش و شادی فضا غوطه‌ور شوی. خیلی‌ها طی یک هفته‌ی گذشته از این چیدمان دیدن کردند. حتی بعضی‌ها می‌پرسیدند نمی‌شود یک هفته‌ی دیگر، این نمایشگاه را تمدید کنند؟! 

با مارال قشقایی هنرمندی که چیدمانش بی‌شک یکی از بهترین چیدمان‌هایی است که اصفهان حداقل در این چند ماهه‌ی سال 90 به خود دیده، گفت و گویی انجام داده‌ام که در ادامه می‌خوانید.

...

خانه نقش: اصفهان، خیابان مطهری، پل شیری، کوی بیشه حبیب، چهارراه اول، سمت راست، پلاک ۸۳، تلفن ۲۳۶۸۲۷۳، افتتاحیه نمایشگاه جدید: هر جمعه ساعت 10 تا 13، ساعات کار نمایشگاه: از شنبه تا چهارشنبه ساعت 16 تا 20. مدیر گالری: بهاره احمدی.          

خواندن بیشتر ..
نویسنده: نفیسه حاجاتی

روزنامه اصفهان زیبا
زمان انتشار: یکشنبه 24 مهرماه ۱۳۹۰
 روزنامه اصفهان زیبا، شماره 1379، صفحه هنر و ادبیات، صفحه ۷، شماره 39،pdfمطلب

           گفت و گو با احسان تحویلیان درباره‌ی نمایشگاه عکسش در گالری آپادانا

هنرمندان باید فداکاری کنند، حرف تکراری نزنند

لکه‌های سیاه در مرکز تابلوهای سفید

گالری آپادانا هفته‌ی گذشته میزبان یک نمایشگاه متفاوت بود. احسان تحویلیان مجموعه عکسی را با نام «بدون عنوان [فندک]» به این نگارخانه آورده بود که خب با واکنش‌های مختلف مخاطبان هم روبه رو شد. در حاشیه‌ی آخرین روز نمایشگاه، با این هنرمند گفت و گویی انجام داده‌ام که در ادامه می‌خوانید.

...
نظرتان در مورد فضای هنری شهر چیست؟
من فکر نمی‌کردم این همه آدم مشتاق برای دیدن کار جدید وجود داشته باشد. در صورتی که بچه‌هایی که در زمینه هنر فعالیت می‌کنند مدام می‌نالند که کارهایشان درک نمی‌شود. در برابرشان گارد می‌گیرند و ... این هست ولی خود من فکر می‌کردم آدم‌هایی که گارد می‌گیرند، تعدادشان خیلی زیاد باشد. در نمایشگاه بی مرز، که سه گالری حامی آن شدند، هزینه نگرفتند و کارها در دو هفته برگزار شدند، من در کمیته اجرایی بودم و  یک ویدئو هم داشتم. و آنجا شوکه شدم از این که می‌دیدم چند نفر یک روز تعطیلشان را می‌گذارند، 20 نفری می‌آیند از یک گالری بازدید می‌کنند بعد می روند گالری بعدی و... این توجه‌ها، تعهد ایجاد می‌کنند. چون مخاطبان خیلی تیزبین هستند.

خب به نظرتان هنرمندان در این زمان چه وظیفه‌ای دارند؟
روند رو به رشد است. هنرمندان هم باید فداکاری کنند. به جای این که بعداً بخواهند راجع به کارشان صحبت و دفاع کنند، قبل از این که شروع کنند، وقتی یک ایده به ذهنشان رسیده و به نظرشان خیلی خوب است، باید ببینند ایده‌شان یک تکرار هزار باره نباشد. اول باید از خودگذشتگی کنند و کاری را که همه کرده‌اند، انجام ندهند. وقتی فداکاری کنند، مخاطب و مشتری‌اش هم هست. باید یک حرف دیگر بزنند. اگر فداکاری کردی، قطعاً پیشرفت می‌کنی.

 گالری آپادانا: اصفهان، خیابان آپادانا دوم، کوچه لاله، پلاک ۲۵. تلفن: ۶۴۱۳۰۰۲، افتتاحیه نمایشگاه جدید: هر جمعه ساعت 17، ساعات کار گالری: هر روز 10 تا 13 و 17 تا 20. مدیر گالری: ژیلا منانی.

خواندن بیشتر ..
نویسنده: نفیسه حاجاتی

روزنامه اصفهان زیبا
زمان انتشار: یکشنبه 24 مهرماه ۱۳۹۰
 روزنامه اصفهان زیبا، شماره 1379، صفحه هنر و ادبیات، صفحه ۷، شماره 39،pdfمطلب

           

گفت و گو با محمد غازی اصفهانی، به بهانه نمایشگاه عکسش در گالری آرته

نسبت به خشکی زاینده رود، بی‌تفاوت نباشیم

 زاینده رود خشک و مردمی در حال حرکت


گالری آرته، هفتمین گالری اصفهان است که تازه متولد شده و کم کم دارد جای خود را میان نگارخانه‌های خصوصی اصفهان باز می‌کند. این گالری از 15 تا 20 مهرماه، میزبان نمایشگاه هیچاب بود. 

محمد غازی اصفهانی عکس‌های متفاوتش را که به مرگ زاینده رود اشاره دارند، در این نمایشگاه به نمایش گذاشته بود. با او که فارق التحصیل رشته کارگردانی سینما از دانشگاه سوره است و به عنوان مستندساز و عکاس شناخته می‌شود، در آخرین روز برپایی نمایشگاهش گفت و گوی کوتاهی داشته‌ام.

چرا موضوع اولین نمایشگاه انفرادی‌تان را مرگ زاینده رود انتخاب کردید؟

مجموعه‌های زیادی کار کرده بودم ولی هیچ کدام این همه عمومیت نداشتند. و مسئله زاینده رود، برای خود من به عنوان یک اصفهانی، مسئله‌ی خیلی مهمی است. سال گذشته قصد داشتم این کار را انجام بدهم که خوشبختانه آب باز شد. ولی امسال با تکرار این خشکسالی، حس کردم این مسئله دارد به یک امر عادی تبدیل می‌شود و زاینده رود قرار است به یک رودخانه فصلی تبدیل شود. در حالی که اگر به تاریخ مراجعه کنید، می‌بینید که اصلاً دلیل شکل گیری اصفهان، وجود زاینده رود بوده، به خاطر همین احساس کردم مهمترین دلیل شکل گیری یک تمدن و یک شهر دارد از بین می‌رود و ظاهرا یا واقعاً این مسئله برای مردم خیلی عادی شده است. در حالی که هر کسی با هر ابزاری که در اختیار دارد و با هر مقام و منصبی، باید نسبت به این واقعه واکنش نشان بدهد و تلاش کند این قضیه حداقل برای مردم عادی نشود. من هم به واسطه‌ی این که عکاسی می‌کنم، رشته‌ی تحصیلی‌ام سینما بوده و کار عمده‌ام این است، از ابزار عکس استفاده کرده‌ام. سعی کردم با عکاسی دغدغه و پیامم را به مردم منتقل کنم.

در عکس‌ها مردمی حضور دارند که همه در حال حرکت و محوند.

بله. شاید به نظر برسد موضوع اصلی رودخانه است ولی من سعی کرده‌ام موضوع اصلی مردمی باشند که در حرکتند و بی‌تفاوت. ببینید، یک جنگل را بدون درخت، باز هم می‌توانید جنگل تصور کنید؟ یا یک شهر را بدون خانه و انسان را بدون روح؟ یک رود بدون آب، اسمش رود است؟! در نهایت اصفهان بدون زاینده رود آیا واقعاً هنوز اصفهان است؟!

یکی از عکس‌های شاخصی این نمایشگاه عکسی از پل خواجو است که در اندازه‌ی 4 متر در 68 سانتی متر، به تهیه شده. 

...

 گالری آرته: اصفهان، خیابان آپادانا اول، کوچه شهید عابدینی، بن بست توانا، پلاک ۶۸، تلفن ۶۶۱۴۹۵۱ ، ساعات کار: بعد از ظهرها، از ساعت 16 تا 20. 

خواندن بیشتر ..
نویسنده: نفیسه حاجاتی
سایت خبرآنلاین
زمان انتشار: ۱۱ مهرماه ۱۳۹۰
تگ: معماری| آدرس اینترنتی مطلب در سایت خبرآنلاین: (
+)

به مناسبت روز جهانی اسکان بشر / از خانه‌های با درخت عناب و انار تا خانه‌های قوطی کبریتی 


تجسمی - در روزهای پایانی تابستان امسال، 250 معمار از سراسر ایران به بیرجند رفتند تا بناها و بافت تاریخی و فرهنگی این حوزه را ببینند، درک کنند و دریافت‌هایشان را ارائه دهند.


خانه یک کلمه‌ سه حرفی ساده است که برای هر کدام از ما معنای متفاوتی دارد. خانه برای خیلی‌ها، فقط یک سرپناه است. برای عده‌ای، معنای عمیق‌تری دارد و برای برخی‌ها هم خانه می‌شود همه چیز. خانه‌های یک جامعه با فرهنگ‌ها، باورها و اعتقادات مردمش پیوندهای عمیقی دارند. همان طور که با جغرافیا و اقلیم منطقه مرتبطند.

سازمان ملل متحد، اولین دوشنبه‌ اکتبر هر سال را به نام «روز جهانی اسکان بشر» نام‌گذاری کرده این یعنی امسال یازدهم مهرماه به این نام شناخته می‌شود و می‌توانیم به بهانه‌ این مناسبت به خانه، این کلمه‌ ساده و مفهوم پیچیده، فکر کنیم.
برای فهمیدن آدم‌های یک جامعه، یک راه این است که مهمان خانه‌هایشان بشوی تا بتوانی از نزدیک زندگی‌شان و دیدشان را به زندگی، لمس کنی و خب این «فهمیدن» وقتی برایت مهم است که مثلاً جامعه‌شناس باشی یا حتی معمار.

هر خانه، داستانی دارد و تو باید برای فهمیدن داستان خانه و درک شمه‌ای از احساسات و عقاید ساکنانش، خانه و فضاهای مختلفش را از نزدیک لمس کنی. خانه بروجردی‌های کاشان، خانه‌های مستوفی و مرعشی شوشتر، خانه تقوی گرگان، خانه اعتمادی نیا بیرجند و خانه‌های کوچک و بزرگ خور و خوسف و بجد و فورگ با آن درخت‌های انار و عناب و زرشک‌شان هر کدام حرف‌ها دارند برای گفتن.
و خب این روزها کسانی آمده‌اند تا حرف‌های بناها و ساکنین بناها را به گوش معماران جوانی برسانند که خانه‌ها و فضاهای مختلف زندگی ما را...

خواندن بیشتر ..
نویسنده: نفیسه حاجاتی
یکشنبه دهم مهر ۱۳۹۰ 16:56

گفت و گو با دکتر مهدی حجت

روزنامه شرق
زمان انتشار: سه‌شنبه ۱۲ مهر ماه ۱۳۹۰
آدرس: روزنامه شرق،  لینک مطلب، شماره ۱۳۵۹، صفحه معماری، نسخه پی‌دی‌اف

دکتر مهدی حجت-روزنامه شرق-معماریگفت و گو با دکتر مهدی حجت، استاد پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران

حاضر شدن در محضر معماری

 

اخيرا شهر بيرجند با روستاهاي متفاوتش چون خور، خوسف، فورگ، بجد و باغ اميرآباد ميزبان شركت‌كنندگان در «كارگاه فهم معماري ايران از پنجره بيرجند» بود. دكتر حجت استاد دانشكده معماري در يكي از معتبرترين دانشگاه‌هاي كشور است. او مدتي است با دبيرخانه رويدادهاي معماري ايران (وابسته به مركز مطالعات و تحقيقات شهرسازي و معماري ايران) همكاري مي‌كند.

 اين مركز كارگاه‌هايي را با عنوان «كارگاه فهم معماري ايران» در شهرهاي مختلف برگزار مي‌كند. كارگاه‌هايي كه با استقبال زياد دانشجويان و علاقه‌مندان معماري از سراسر كشور روبه‌رو شده‌اند و رويه منحصر به فردي دارند. با اين معمار درباره اين كارگاه‌ها به گفت‌وگو نشستيم.

...

همه جوان‌ها در هر زمينه‌اي كه كار مي‌كنند بايد حركت كنند، نقاط مختلف ايران را ببينند و بشناسند. خود من به مسافرت‌هاي داخل ايران خيلي اهميت مي‌دهم. البته نه مسافرت‌هايي كه در عيد يا تابستان خيلي‌ها مي‌روند و فقط چند روزي در ويلاي شمال يا هتلي در اصفهان مي‌مانند. بايد برنامه‌اي داشته باشيم و جاهاي ناديده را ببينيم. بايد آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها برنامه‌هاي سفر داشته باشند و مرتب دانشجوها يا دانش‌آموزان‌شان را به نقاط مختلف كشور ببرند.

هر چه قدر مردم ايران، كردستان را بيشتر ببينند، كردستان بيشتر متعلق به ايران مي‌شود و مردم بيشتر متعلق به كردستان. حسن اين كارگاه‌ها اين است كه ما نمي‌رويم در هتل و بعد چهارتا بناي تاريخي را ببينيم و برگرديم. ما در حقيقت مي‌رويم تمام شهر را مي‌بينيم، با مسوولانش صحبت مي‌كنيم. بچه‌ها با منطقه، مانوس مي‌شوند.

بنابراين اولين فايده‌اش اين است كه موجب وحدت ملي مي‌شود. دومين خاصيتش اين است كه بسياري از اين اساتيد و دانشجوها وقتي كه مي‌روند آنجا مقاله، نوشته، عكس، فيلم، گزارش، طرح و غيره راجع به آن محل تهيه مي‌كنند. بنابراين يک مقدار بسيار زيادي توليدات معمارانه و فرهنگي راجع به آن استان حاصل مي‌شود. مثلا وقتي به گرگان رفته‌ايم، دانشجوها و اساتيد بحث مي‌كنند در مواردي كه شهرسازي گرگان چه طوري است، بناهاي مذهبي‌شان چگونه ساخته شده‌اند، تركيب بافت شهري‌اش چگونه است، اگر مثلا شهر در اين جهت حركت كند، بهتر است و...

 در حقيقت بچه‌ها با پروژه‌هايي كه فراهم مي‌كنند در حقيقت دارند وضعيت آن منطقه را نقد و بررسي مي‌كنند و راهكارهايي ارايه مي‌دهند. به همين جهت هم هست كه تقريبا در همه نشست‌هايي كه ما داشتيم، در جلسات اختتاميه و زماني كه مقالات برگزيده ارايه مي‌شوند، غالبا شهردار، فرماندار، استاندار و مسوولان استان مي‌آيند، مي‌نشينند و گوش مي‌دهند.

بنابراين به‌خاطر اين كارگاه‌ها مقدار زيادي ادبيات معمارانه در حوزه آن استان، فراهم مي‌شود كه در اختيار مسوولان هم قرار مي‌گيرد. فايده ديگرش هم اين است كه بچه‌ها با مسوولان آن استان، دانشجويان، فعالان ميراث فرهنگي و افرادي در آن استان آشنا مي‌شوند، ارتباط برقرار مي‌كنند و اين ارتباطات آرام آرام مباني خيلي خوبي براي فعاليت‌هاي آينده دانشجويان فراهم مي‌كند.

خواندن بیشتر ..
برچسب‌ها: دکتر مهدی حجت، معماری
نویسنده: نفیسه حاجاتی
عنوان متن تبلیغات
© نون‌ح‌‌‌